प्रेम कथा : एकतर्फी प्रेम

 

     म १५ - १६ वर्षको थिएँ र स्कूलमा गर्मी बिदा थियो ।  मेरो र उनीको भेटे पार्टीमा भएको थियो । उनी एकदम राम्री थिइन र उनी साना बच्चाहरूसँग खेल्दै थिइन् । अन्ततः उनी मसँग कुरा गर्न थालिन् । मैले  उनीको बारेमा सोधे, उनी म भन्दा  केहि वर्ष कान्छी थिइनन् अनि  उनीको आमा र मेरो आमा साथी पो रहेछन् ।  त्यो रात हामी संगै बसमा घर फर्किदै थियौ उनीको आमाले म संग बाबु कहिले काही  हाम्रो घर आउदै गर्नु भन्नु भयो । घर पुगे पछि  त्यो रातको बारेमा सोची रहे ।

    केहि दिन पछि  स्कूल फेरि सुरु भयो ।   एक बिहान म एउटा प्रोजेक्टमा काम गरिरहेको थिएँ र उनीलाई  मेरो कक्षाकोठाबाट गएको देखे , त्यो दिन त्यो कक्षा स्कूल देखि भ्रमण गर्न गइरहेको थिए । माघको महिना तिर मेरो  जन्मदिन थियो र उनी पनि आइपुगीन , त्यो रातभरि हामीहरू दुवैले कुरा गरे र वरिपरि खेले। पार्टीमा भेटेपछि केटीले मलाई मन पराउन थालिन जस्तो लग्यो ।  त्यस रात पछि, हामी प्रत्येक दिन एक अर्कालाई राती अबेरसम्म टेक्स्ट गर्न शुरू भयो । 

  अन्ततः उनीको मनमा  मेरो लागि भावनाहरू छन् भनेर उनले  स्वीकार गरिन , म हैरान र अत्यन्त नर्भस थिए।  अन्ततः उनले मलाई पनि सोधिन  र मैले "  म पनि माया गर्छु भने " ।   केहि दिन नबित्दै उनका साथीहरूले मलाई प्रश्नको साथ बम विस्फोट गर्न सुरू गरे, मलाई कुनै आपत्ति थिएन किनभने तिनीहरू मेरी प्रेमिकाका साथीहरू थिए। तिनीहरू प्रश्न गरेर हैरान गर्थे ,  मौका पाउदा साथ म त्याँ देखी भाग्थे । कहिले काही म जोसमा हुदा म पनि सालि भन्दै जिस्काउथे । मैले पहिलो पटक धेरै समयको लागि खुशी महसुस गरे , उनले मलाई खुशी बनाइन् र मैले उनलाई आफ्नो सम्पूर्ण हृदयले प्रेम गरें।

  उनी सँधै आफूलाई "कुरूप", "मूर्ख", "अयोग्य", "निर्दय" र अधिक भनेर बोलाउँछिन्, तर म सधै उनलाई भन्थे कि मैले उनलाई त्यस्तो नजरले कहिल्यै हेरेको छैन। 

प्रत्येक दिन बित्दै जाँदा, उनीप्रति मेरो  प्रेम झन्-झन् ठूलो हुँदै गयो "।  हामीले हाम्रो सपना, भविष्यका बारे विचारहरू एकअर्कामा साझा गरे । उनीको साथीले मलाई सम्बन्धको बारेमा सधैं विचित्र प्रश्नहरू सोध्थे, र मैले सँधै इमान्दार हुँदै जवाफ दिन्थे ।

 म हरेक बिहान उठ्दा र हरेक रात सुत्दा  उनलाई "गुड मोर्नि" र "गुड नाइट" भन्थे । उनी कहिल्यै मेरो  दिमागबाट टाढा थिएन, म उनको बारेमा सोच्न रोक्न सक्दिन थे। महिनाहरू गए, मैले उनीलाई पहिलेभन्दा बढी माया गर्दै  गए  तर उनी मसँग कम कुरा गर्न थालिन्। मलाई कुनै आपत्ति थिएन, म उनीको दम घुटन चाहन्न थे। उनीले केहि चीजहरूलाई ध्यान नदिन सुरु गरिन,  तर मैले त्यस्तो सोचेन किनभने उनको साथीहरु र उनी म संग बोलि रहन्थे । 

केहि दिन पछि  , उनीको साथीले मलाई म्यासेज पठाइन " यदि तिमि र तिम्री  प्रेमिका टुक्रिए भने तिमि के गर्ने " भनेर सोधी । मैले इमानदारीसाथ जवाफ दिएँ र उनीले त्यस विषयमा प्रश्नहरु गरिरहेकी थिइन्। केही समय पछि, उनीले मलाई भनिन "उनी चाँडै तपाईं संग ब्रेक-अप गर्न सक्छे "। मैले त्यो पढें   र मेरो अनुहार अध्यारो भयो ।एकछिन  पछि फेरि उनीले मलाई भनिन् " तिम्री प्रेमिकाले तिमि भन्दा धेरै राम्रो र मनमोहक भएको केटा पाएको छ" । यो साचो हो कि मजाक  म केहि बुझ्न सकिराको थिएन । उनीले फेरि भनिन् कि " तिम्री प्रेमिका कोही बढी परिपक्व भएको केटा चाहान्छिन "। म भावनाहरूको छालमा हिर्काएको थिएँ, मैले एकछिन आखा बन्द गरेर भगवानलाई सम्झिदै  यो एक ठट्टा होस् भनि प्रार्थना गरें र  मैले मेरो प्रेमिकासँग छोटो कुराकानी गरें

म - हे, मैले सुनेको  केहि कुरा छ जुन तिमि म संग भन्न चाहान्छौ ।

उनी - अ  ...

म - ठिक छ,  जे पनि भन्नु छ, भन, म सुन्दै छु।

उनी - सुन , मलाई लाग्दैन कि यो सम्बन्ध धेरै चल्छ।

मलाई - मलाई थाहा छ, मैले तिम्रो साथीबाट सुनेको ।

उनी - म यस बारेमा पछि उसँग कुरा गर्छु, तर म तिमिसँग कुराकानी गर्दैछु ।

म - यदि त्यो तिम्रो साथीले कुरा हो भने,  मैले बुझेको छु ।

उनी - के तिमि  निश्चित छौ ? 

म -  उम्म , अनि  त्यो सानो समयको पीडाबाट छुट्कारालागि धन्यवाद । मन त दुखेको छ तर  चिन्ता नलिनु, केहि दिन मलाइ बाल हुन्न  ।

उनी- ठीक छ

अर्को दिन मैले उनीलाई सोधे के हामी अझ दुई जोडी हुन सक्छौ,के हामी अझै पनि साथी बन्न सक्दछौं।  उनको साथीबाट मैले पछि एउटा म्यासेज पाए कि "उनले मलाई माया गर्दिनन् र मसँग केहि गर्न चाहँदिन "। म साह्रै निराश थिएँ, म अझै उनलाई साँच्चिकै माया गर्थें र उनी मसँग अब केही गर्न चाहँदिनन्। जब हरेक व्यक्तिले उनको नाम उल्लेख गरे,  म समय-समयमा रोएँ र म आँसुहरूसँग लडें । मैले उनलाई  म ठीक छु भनेको थिएँ तर  झुटो,  दयाको कारण उनी म सँग फर्केर आउँन  भन्ने चाहन्नथे । 

मैले सोधें कि उनी वास्तवमै मलाइ  माया गर्छिन् वा मेरो ख्याल राख्छिन्, मैले सोचें कि यदि उनी सम्बन्धको बारेमा चिन्तित छन् भने, उनीले मसँग कुरा गर्ने कोशिस गर्थिन । ब्रेकअप पछि म वास्तवमै उस्तै थिएन, मेरो अनुहारमा नक्कली हासो हुन्थ्यो र भावनाहरू  शून्य भएका थिए। ब्रेकअपले मलाई मानसिक रूपमा तोड्यो, म वास्तवमै कहिल्यै खुशी, दु: खी वा रिसाएको थिइन।

 एक दिन मैले एक घनिष्ठ मित्रलाई सोधे "कुन नराम्रो छ, दु: खी महसुस वा दुखी घटना पछि केहि महसुस नहुनु?"। मेरो साथीले मलाई भन्यो कि कुनै कुरा पनि नराम्रो लाग्दैन, मैले पनि त्यस्तै सोचें। मलाई चाहिँ हरेक रात उनले मलाई सबै कुरा बताउन सक्छिन्, हुन सक्छ म यति धेरै पीडामा नपर्नेछु। म अझै पनि उसलाई माया गर्छु र अझै पनी उसको बारेमा सोच्न रोक्न सक्दिन। मेरो पाप मात्र धेरै माया थियो। यदि तिमीले यो कहिले पढे भने मलाई माफ गरिदिनु ।